اتصالات گالوانیزه ایرانی

اتصال گالوانیزه ایرانی

به لوله های فلزی و اتصالات فلزی که سطح داخلی و خارجی آن را با فلز روی پوشش می دهند اتصالات و لوله های گالوانیزه گفته می شود. معمولاٌ اتصالات گالوانیزه را با استفاده از آهن سفید ساخته می شود و پس از آن به یک مخزن حاوی فلز روی مذاب منتقل می شود. نحوه اتصال لوله های گالوانیزه به اتصالات گالوانیزه به وسیله دنده پیچی به یدیگر می باشد.این نوع از اتصالات نسبت به اسیدها از حساسیت زیادی برخوردار می باشد. در کل می توان گفت هر نوع اسیدی که برای چدن مضر باشد برای اتصالات فولادی نیز مضر خواهد بود.اتصالات گالوانیزه با آب واکنشی نشان نمی دهد و هر چه بیشتر در مجاورت آب باشند باعث سخت تر شدن هر چه بیشتر آنها خواهد شد بنابراین با توجه به اینکه اتصالات فولادی در مجاورت آب و اکسیژن دچار اکسیداسیون می شود و املاح موجود در آب باعث زنگ زدگی در آن و نیز خورندگی آن می گردد و برای سلامتی مضر میباشد استفاده از اتصالات گالوانیزه اینچنین نمی باشد و بر روی سلامتی تاثیرات مضری از خود جای نمی گذارد.در حدود پنجاه سال پیش اتصالات و لوله های گالوانیزه وارد صنعت ایران شده اند و در زمینه های آبرسانی، ساخت گلخانه، حصار کشی، سازه فلزی، تصفیه خانه ها، کشاورزی و صنایع و قسمت های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است.

اتصالات گالوانیزه ایرانی بصورت دنده ای و به دو دسته گالوانیزه سیاه و گالوانیزه سفید تولید و در صنایع آب، گاز، بخار، هوا و صنایع مختلف مورد  استفاده قرار می گیرد.

روش ساخت لوله و اتصالات گالوانیزه ایرانی به دو صورت گالوانیزه گرم و گالوانیزه سرد می باشد. مقدار سیلیکون و فسفر موجود در اتصالات گالوانیزه ایرانی شدیداٌ ضخامت و ظاهر پوشش گالوانیزه را تحت تاثیر قرار می دهد. مقدار 04/0 % سیلیکون یا بیشتر و یا مقدار 05/0% فسفر یا بیشتر در اتصالات منجر به ضخیم شدن می شود . کربن، سولفور و منگنز در اتصالات اثر کمی در ضخامت پوشش گالوانیزه دارد.

از جمله اتصالات ایرانی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

زانو گالوانیزه ایرانی ، چپقی ایرانی ، سراه گالوانیزه ایرانی ، بوشن لب دار ایرانی ، مغزی گالوانیزه ایرانی، درپوش گالوانیزه ایرانی، مهره ماسوره گالوانیزه ایرانی، انواع زانو تبدیلی ، انواع بوشن تبدیلی، انواع سه راه تبدیلی، انواع مغزی و روپیچ تبدیلی.